روزش می رسد...

این روزها بیشتر دلم برای خودم می سوزد

و  هیچ فکری به ذهنم خطور نمی کند

دلی سرشار از بغض که نه جایی برای گفتن دردهایم

این روزها بیشتر احساس می کنم  جای من اینجا نیست... زورَکی دل به خوش کردم

زورَکی راه می روم

می پوشم

کار می کنم ...

چه کسی باید جوابی پس دهد !

این روزها بفروش بخرها سقف ندارند

هر کس به وسعش  فرو می رود     جز خدای دهندگان ِ محتکر!

آنها بخورند و ما اینجا لق بزنیم

….

روزش می رسد به  روزگارشان می خندم!